سیستم ترکیبی “سرمایه داری دولتی” چین، که توسط برنامه ریزی متمرکز و رقابت شدید هدایت می شود، به تسلط در زمینه های تکنولوژیکی حیاتی و بازارهای نوظهور منجر شده است. به شرکت‌های چندملیتی غربی توصیه می‌شود که رویکردی عمل‌گرایانه برای سرمایه‌گذاری بر چهار نقطه قوت اصلی اقتصاد چین اتخاذ کنند: اکوسیستم نوآوری، سرمایه‌گذاری آن در جنوب جهانی، بازارهای فوق‌رقابتی و پایگاه مصرف‌کننده گسترده آن. کسانی که موفق به مشارکت نمی شوند، خطر از دست دادن درآمد جهانی و فرصت های استراتژیک را دارند.