برای بیش از سه دهه، قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت (ADA) نقش مهمی در پیشبرد ارتباطات در دسترس و عادلانه برای افراد ناشنوا و کم‌شنوا داشته است. ADA استفاده مورد نیاز از مترجمان زبان اشاره را گسترش داده، زیرنویس‌های بسته را در تلویزیون اجباری کرده است و دسترسی به سیستم‌های مخابراتی را اجباری کرده است. در حالی که ADA مدت ها قبل از فناوری های پیشرفته امروزی تصویب شده بود، 34 سال پیش درخواست پیشگویانه آن برای ارتباطات عادلانه مانند همیشه به عنوان یک نیروی راهنما مرتبط باقی می ماند، چراغی که مسیر دسترسی را در دنیای مبتنی بر هوش مصنوعی ما روشن می کند.