مدیریت یک کارمند مبتلا به بیماری لاعلاج مستلزم تعادل شفقت و اقدام استراتژیک است. هنگامی که یک کارمند تشخیص نهایی را دریافت می کند، ادامه کار ممکن است به آنها احساس عادی و هدفمندی بدهد. از آنجایی که این بیماری به بخشی از زندگی روزمره آنها تبدیل می شود، کار می تواند با کمک به آنها در حفظ ارتباطات اجتماعی و احساس بهره وری، مهلتی باشد. مدیران در این شرایط باید از سه استراتژی به هم پیوسته پیروی کنند: اول، کارمند بیمار لاعلاج خود را با تطبیق دادن محیط کار با نیازهای آنها، مانند ساعات کاری انعطاف پذیر یا کار از راه دور، حمایت کنید و آنها را در تصمیم گیری در مورد تعدیل نقش خود مشارکت دهید. این نشان دهنده احترام است و اطمینان می دهد که آنها احساس ارزشمندی می کنند. دوم، با ایجاد تعادل بین صداقت و حساسیت و تسهیل فرصت‌ها برای ابراز احساسات تیم، روحیه تیم را حفظ کنید. در نهایت، با کمک به کارمند در ثبت مسئولیت های کلیدی، ایجاد یک طرح انتقال، و مشارکت تیم در فرآیند انتقال، تداوم کسب و کار را تضمین کنید.