مدیران معمولاً اشتباه پرهزینه‌ای مرتکب می‌شوند که افراد با عملکرد بالا را بدون پشتیبانی با حداکثر ظرفیت خود رها می‌کنند و در عوض تصمیم می‌گیرند که وقت و توجه خود را به افراد ضعیف اختصاص دهند. با این حال، با انجام این کار، این افراد با عملکرد بالا اغلب احساس نادیده گرفته شده و نادیده گرفته می شوند. برخلاف تصور رایج، افراد با عملکرد بالا به همان اندازه نیاز به توجه دارند که عملکرد ضعیف دارند – نه به همان صورت. افراد با عملکرد بالا به جای نادیده گرفتن بهره وری خود، به شناسایی و قدردانی، فرصت هایی برای رشد و چالش، مسیرهای روشن برای پیشرفت، استقلال و اعتماد، و احساس هدف و تعلق در سازمان نیاز دارند.