حضور مدیران مستقل طولانی مدت در هیئت مدیره شرکت ها می تواند یک مکانیسم موثر حاکمیتی باشد که منجر به عملکرد بیشتر و کاهش قرار گرفتن در معرض خطرات خارجی می شود. با این حال، نیاز به تعادل وجود دارد. هیئت مدیره ها نباید تعداد زیادی از مدیران طولانی مدت داشته باشند، در غیر این صورت آنها در معرض خطر استقرار هستند. حفظ یک یا دو مورد برای ایجاد ثبات، دانش و نظارت معتبر بسیار مهم است. مدیران با دوره طولانی باید به‌عنوان بخشی از فرآیند تکاملی مشترک با شرکت در نظر گرفته شوند، نه اینکه تحت محدودیت‌های سخت‌گیرانه تصدی قرار گیرند.