مبادلات قابل توجهی در ابزارها و مکانیسم های سنتی اشتراک گذاری دانش، مانند دستورالعمل ها یا آموزش های عملیاتی وجود دارد. هرچه دستورالعمل ها جامع تر باشند، احتمال کمتری دارد که توسط کارکنان جذب و درک شوند. هر چه دستورالعمل ها دقیق تر باشند، کمتر اجازه سفارشی سازی یا ابتکار کارمندان را می دهند. و هر چه دستورالعمل‌ها سخت‌تر باشند، با تغییر شرایط کمتر می‌توانند تکامل یابند. نویسندگان در عوض رویکردی را پیشنهاد می‌کنند که آنها آن را «اسکریپت تکامل‌پذیر» می‌نامند – یک مجموعه دستورالعمل مختصر و مدولار که هدف یک کار را در کنار حیاتی‌ترین اقدامات برای انجام آن مشخص می‌کند. با تمرکز تنها بر روی اقدامات ضروری، امکان جذب آسان و استفاده روزانه را فراهم می کند. علاوه بر این، فضایی را برای صلاحدید کارمندان در نحوه انجام دقیق وظایف باز می‌گذارد و به کارگران این امکان را می‌دهد تا رویکرد خود را با شرایط موجود تنظیم کنند یا تغییرات جدید را امتحان کنند. این تفاسیر را می توان به راحتی، در کنار نتایج آنها، مرور کرد تا فیلمنامه در طول زمان برای منعکس کننده شرایط و آموخته های جدید تکامل یابد.