برای مدتی، مقیاس و مقیاس بندی – به این معنی که یک کسب و کار به اندازه بزرگتر رشد می کند – جام مقدس دنیای استارتاپ ها و شرکت ها بوده است. به طور ضمنی بسیاری بر این باورند که اگر چیزی مقیاس‌پذیر نباشد، شکست است. بزرگتر به معنای بهتر است و بزرگتر نبودن به معنای شکست است. به عنوان مثال، یک کارآفرین را می شناسیم که یک شبکه اجتماعی پرطرفدار ایجاد کرد، اما از آنجایی که مقیاس آن برای تبدیل شدن به یکی از شبکه های اجتماعی بزرگ نبود، برای مدتی کسب و کار خود را شکست خورده می دید، هرچند که میلیون ها درآمد را از بین می برد و گرد هم می آورد. جوامعی که همه از یک بازی لذت می برند. به همین ترتیب، ما در مورد فرآیند آزمایشی که منجر به اجاره باند شد، نوشته‌ایم، اما از آنجایی که این کسب‌وکار محدودیت‌های ذاتی در مقیاس مرتبط با اجاره دارایی‌های فیزیکی دارد، برخی از این مثال عقب نشینی کرده‌اند زیرا «واقعاً مقیاس‌پذیر نبود».