در عصری که وفاداری شغلی به طور فزایندهای نادر است و کارکنان به سرعت به دنبال فرصتهای بهتر هستند، حفظ استعدادهای برتر به چالشی بزرگ برای رهبران کسبوکار تبدیل شده است. علیرغم اینکه 98 درصد از ثروت 500 شرکت برنامه های مربیگری دارند که تنها 37 درصد از متخصصان واقعاً از آنها سود می برند. این قطع ارتباط باعث تشدید مشکلات نگهداری می شود. بنابراین، چرا برنامههای مربیگری به وعدههای خود عمل نمیکنند، و سازمانها چه کاری میتوانند انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که این طرحها به طور موثر استعدادهای برتر خود را حفظ میکنند؟